Tussen de linies
Ingehaald door de tijd
Oude beelden van Henk Fraser tonen een ranke voetballer die, wanneer zijn ploeg over de bal beschikt, over de as van het veld vanaf zijn positie centraal achterin naar het doel van de tegenstander sprint. Snel en met het gevoel voor ruimte van een afmaker. Wanneer de tegenpartij de bal bezat, bleef er van die elegantie weinig over. En zo hoort het ook, als slot op de deur.
Eind vorig jaar greep Henk Fraser, in zijn rol als hoofdtrainer van FC Utrecht, een speler bij zijn keel. Reden: gebrek aan respect voor het gezag binnen het team. Oplossing: wegsturen (en na herhaaldelijk negeren van dat bevel, keelgrijpen). Het was niet slim van Henk. Een fout, gaf Henk eerlijk toe.
In de lente van 2021 greep Mark Rutte, in zijn rol als hoofd van het nieuw te vormen kabinet, een potentiële minister bij zijn keel. Reden: de bekwaamheid van het gezag aan de kaak stellen. Oplossing: functie elders: Het was niet slim van Mark. Een fout noemde hij het niet, want om een fout toe te geven moet je het wel actief kunnen herinneren.
In de Middeleeuwen werden overspelers, kinderdieven en vagebonden op een soort wip weggedragen uit de stad, met handen op de rug gebonden, als krachtig symbool voor hun verbanning uit de nederzetting. Dit strafwerktuig werd de schopstoel genoemd. In de eenentwintigste eeuw wordt deze methode gebruikt voor verkeerd kleurgebruik, een slecht gebrachte grap of een ongelukkige actie.
Duurt eerlijk het langst? Mark Rutte zit in een zetel. Henk is op de schopstoel uit de Galgenwaard gedragen. De club had in zijn woorden ‘in deze tijden geen andere keus’ dan hem te ontslaan. Kolder.
Als er in onze samenleving geen ruimte voor fouten is, hoe kunnen we ons als mensheid dan ooit verbeteren?
Henk Fraser was hard als graniet. Een beuker. Een tegenstander die hem voorbijsnelde, werd vakkundig naar de grond gewerkt. Hij ging regelmatig over de schreef. Vijfenveertig gele kaarten kreeg hij in zijn carrière. Desondanks was hij best snel voor een centrale verdediger, maar hoewel hij de sprintduels van zijn tegenstanders vaak won, is hij, drieëntwintig jaar na zijn afscheid als speler, toch ingehaald.
Door de tijd.
Die tijd, waarin normaal wel gek lijkt te zijn… en andersom.
Eind vorig jaar greep Henk Fraser, in zijn rol als hoofdtrainer van FC Utrecht, een speler bij zijn keel. Reden: gebrek aan respect voor het gezag binnen het team. Oplossing: wegsturen (en na herhaaldelijk negeren van dat bevel, keelgrijpen). Het was niet slim van Henk. Een fout, gaf Henk eerlijk toe.
In de lente van 2021 greep Mark Rutte, in zijn rol als hoofd van het nieuw te vormen kabinet, een potentiële minister bij zijn keel. Reden: de bekwaamheid van het gezag aan de kaak stellen. Oplossing: functie elders: Het was niet slim van Mark. Een fout noemde hij het niet, want om een fout toe te geven moet je het wel actief kunnen herinneren.
In de Middeleeuwen werden overspelers, kinderdieven en vagebonden op een soort wip weggedragen uit de stad, met handen op de rug gebonden, als krachtig symbool voor hun verbanning uit de nederzetting. Dit strafwerktuig werd de schopstoel genoemd. In de eenentwintigste eeuw wordt deze methode gebruikt voor verkeerd kleurgebruik, een slecht gebrachte grap of een ongelukkige actie.
Duurt eerlijk het langst? Mark Rutte zit in een zetel. Henk is op de schopstoel uit de Galgenwaard gedragen. De club had in zijn woorden ‘in deze tijden geen andere keus’ dan hem te ontslaan. Kolder.
Als er in onze samenleving geen ruimte voor fouten is, hoe kunnen we ons als mensheid dan ooit verbeteren?
Henk Fraser was hard als graniet. Een beuker. Een tegenstander die hem voorbijsnelde, werd vakkundig naar de grond gewerkt. Hij ging regelmatig over de schreef. Vijfenveertig gele kaarten kreeg hij in zijn carrière. Desondanks was hij best snel voor een centrale verdediger, maar hoewel hij de sprintduels van zijn tegenstanders vaak won, is hij, drieëntwintig jaar na zijn afscheid als speler, toch ingehaald.
Door de tijd.
Die tijd, waarin normaal wel gek lijkt te zijn… en andersom.
