Maakt geld gelukkig?

Maakt geld gelukkig? Als je Paris Saint Germain zag spelen tegen Bayern München, kun je haast niet anders dan concluderen van niet. In de laatste tien jaar hebben de Parijzenaren bijna anderhalf miljard euro uitgegeven aan nieuwe transfers. Alves, Beckham, Cavani, Draxler. Voor iedere letter van het alfabet is wel een speler te vinden voor wie een mega loonstrook klaar lag of reuzenschatkist werd opengetrokken. Van a tot z. Want ook ome Zlatan heeft rondgedoold in de straten van Parijs.
                                                                                                                                    
Het is eenvoudig te vergeten welke spelers het shirt van PSG hebben gedragen. En niet alleen vanwege het enorme aantal. Het huidige aanvalstrio eist – niet voor niets – alle aandacht op. Neymar, Messi, Mbappe. Het lijkt meer op een droomteam uit een computerspel. De drie beste aanvallers van de wereld in een team, dat kan toch nooit?
 
Nee. Het kan ook niet. Dat werd tegen Bayern pijnlijk duidelijk.
 
Je kunt een team om een sterspeler bouwen. Tien man die in dienst spelen van die ene topper. Die tactiek heeft Barcelona geen windeieren gelegd. Cruijff, Rivaldo, Ronaldinho. Messi. En tientallen prijzen als gevolg. Zelfs Neymar speelde in zijn Catalaanse jaren in dienst van Messi. Het leverde ze de Champions League op.
 
Maar bij PSG wil het dus niet vlotten. Ik heb met ze te doen. Die Veratti. Perreira, Ramos en Marquinhos. Ze zijn loonwerkers bij een beursgenoteerd bedrijf. Zij knappen het vuile werk op, maar de grote bazen (met hun voeten op hun bureaus) gaan met de eer strijken (en krijgen netjes hun bonus uitbetaald).
 
Maar ik ben content. Iedere nederlaag die PSG lijdt, juich ik toe. Hetzelfde geldt voor Manchester City en Chelsea. En sinds dit jaar: Newcastle United. Wie is de volgende? Als het zo doorgaat blijft er straks geen club met karakter meer over. Wordt het Twentse ros over een paar jaar ingeruild voor een rode stier? Wie zal het zeggen… Wat ooit de grootste volksport ter wereld was, is veranderd in een speeltje voor de superrijken.
 
Maar er is hoop.
 
Tijdens de wedstrijd van PSG tegen Bayern zagen we het resultaat van anderhalf miljard euro aan investeringen. Drie godenzonen die samen geen stuiver waard blijken te zijn. Whiskey, cognac en wijn kunnen grandioos lekker zijn, maar dan moet je ze wel afzonderlijk van elkaar drinken. 
 
Laten we hopen dat dat kwartje ook bij de miljardairs valt.