Het komt niet dichterbij; het is al onder ons

Het komt nu wel heel dichtbij.

Standaard zinnetje wanneer er ergens in een doodgewone straat iets ergs is gebeurd en een buurtbewoner een plopkap onder de neus krijgt geduwd.
Mij is tot nu toe niks gevraagd, maar ik zou denk ik ook zoiets stamelen, mocht er naar mijn mening over de inval van Rusland in Oekraïne worden gehengeld. Sterker nog, misschien zou ik er wel aan toevoegen: Ze zijn al bij me binnen, de Russen!

Ik was me van geen kwaad bewust – moest het lezen in de regionale courant – maar ik ben indirect medeplichtig aan de strapatsen van Poetin omdat ik de boel thuis warm houd met Russisch gas.
Alle Twentse gemeenten – ook de mijne – hebben een contract met Gazprom voor de afname van gas. Wacht even, niet alle Twentse gemeenten. De gemeente Dinkelland heeft als enige – net als dat Gallische dorpje – moedig weerstand kunnen bieden aan de lange arm van Poetin en zijn entourage. Waarom? Geen idee. Stond er niet bij in de courant. Het zal vast niet uit ideële, principiële, laat staan heldhaftige overwegingen zijn geweest, dat men in die gemeente heeft afgezien van een contract met Gazprom.

Hoe ik daar zo bij kom?
Op de eerste plaats natuurlijk omdat in dit soort kwesties zelden of nooit nobele motieven het zwaarst wegen, maar keihard koopmanschap. Even flakkerde er hoop op, toen ik las dat de helft van de Twentse gemeenten – ik hoopte stiekem ook de mijne – eind dit jaar het contract met Gazprom gaat opzeggen. Die hoop werd nog in hetzelfde zinnetje de bodem ingeslagen. Niks heldhaftig statement tegen Poetin en zijn puissant rijke oligarchen, nee, die gemeenten stappen over op groen biogas.

Tsja. Wat kun je zelf dan nog doen als eerzame, bezorgde, goedwillende burger? De thermostaat wat lager zetten? Als blijk van solidariteit met het Oekraïense volk? Als opgeheven vinger/opgestoken middelvinger tegen de stalen vuist van Poetin? Bij wijze van stil protest niet meer naar wedstrijden van Champions League kijken, omdat Gazprom de hoofdsponsor is? Chelsea boycotten omdat ze Gazprom nog altijd prominent op hun shirtje hebben? Massaal achter Shalke 04 – inmiddels afgezakt naar de Tweede Bundesliga – gaan staan, omdat ze het logo van de Russische gasleverancier juist demonstratief van hun hemmetje hebben gehaald? Moet Vak P met de rug naar het veld gaan staan wanneer Vitesse – inmiddels vrijwel volledig in handen van steenrijke Russen – op bezoek komt in de Grolsch Veste? Moeten de supporters zichzelf op de borst kloppen omdat op de shirtjes van hun club toevallig een energieleverancier prijkt, die deugt? Maar kan dat ook nog wanneer er straks naast het Twentse ros reclame wordt gemaakt voor een cryptomunt?

Wat nog te zeggen, mocht ik onverhoopt zo’n plopkap onder m’n neus krijgen? Het komt nu wel heel dichtbij, volstaat niet meer als dooddoener. Ik ben bang, dat ik iets zal mompelen in de trant van: ze komen niet heel dichtbij, de Russen, ze zijn er al lang. Ze zijn onder ons. We hebben het toegelaten, we stonden er bij en keken er naar. En nu is het te laat. Alles wat we doen is too little too late.

In mijn stoute dromen zie ik mezelf stoer staan oreren met die plopkap onder m’n neus. Vanuit de oude grijze toren in mijn woonstee dwarrelen de klanken van het carillon op me neer: God, red Oekraïne.

Ben Siemerink