TukkerTrek
Provincetown en de Twentse tolerantie
In de serie ‘Twentse Trekken op Bijzondere Plekken’ doet Robert Beernink wekelijks voor TKKR met een kritisch-relativerende knipoog verslag van zijn reizen naar bijzondere plekken met Twentse trekken. Onder het motto: ‘In de Tukkers, hun aard, gewoontes en gebruiken, komt de hele wereld samen.’
Route 17
Waterbury - PROVINCETOWN - Salem
Vanuit Vermont voert de reis naar Provincetown, Massachusetts, door stadjes die zo het decor kunnen vormen van ouderwetse slashermovies als Halloween en A Nightmare on Elm Street.
Ik passeer zeer bezoekwaardige plekken als Boston - van de Tea Party -, Salem - van de heksenprocessen -, Martha’s Vineyard - van de Kennedys -, Plymouth met zijn Plymouth Rock - een rots, hij ligt er echt, waar de eerste kolonist in 1620 voet aan land zou hebben gezet - en Plymouth Plantation. Dit is een reconstructie van hoe de nederzetting er aan het begin van de immigratiestroom moet hebben uitgezien. Er lopen mensen rond in zeventiende-eeuwse kleding, maar ook nazaten van de oorspronkelijke bewoners die de kolonisatie hebben overleefd.
Toch is dit niet de plek waar de settlers in de Nieuwe Wereld arriveerden. De Mayflower ging eerst voor anker bij het huidige Provincetown, op het puntje van het schiereiland Cape Cod. De Pilgrim Fathers besloten uiteindelijk hun eerste nederzetting aan de andere kant van de baai te vestigen: Plymouth Colony.
Het waren duidelijk geen toeristen, die voor de uitgestrekte witte zandstranden van de Kaap van de Kabeljauw de oversteek vanuit Engeland hadden gemaakt. Ze zochten vooral vrijheid voor hun strikte godsdienstige overtuigingen, een schijnbare tegenstelling die heden ten dage nog volop opgeld doet in de Verenigde Staten.
Opmerkelijk is dat juist Provincetown een exponent is geworden van vrijheid van identiteit. In eerste instantie ontwikkelde het in 1700 gestichte dorpje zich tot centrum van visserij en walvisvaart; later kwamen de schrijvers en kunstenaars. Tegenwoordig trekken er ook veel mensen uit de lhbtqia+ gemeenschap naartoe. Ze voelen zich daar vrij in hun geaardheid en levensstijl, dragen zo bij aan de levendige en ontspannen sfeer die er heerst.
Hoewel Twente echte zandstranden ontbeert, zijn er wel plaatsen die kunstenaars aantrekken. De gemiddelde Native Tukker reageert daarop met enige nuchterheid - een brede, zelf gekoesterde en door mij verafschuwde volksaard - en dat is jammer. Kunst creëert immers nieuwe dimensies, laat de mens voorbij zichzelf kijken. Dat roept onvermijdelijk emoties op, maar die openbaren zich bij menige oosterling pas als hij, zij of het een nieuwe werkelijkheid niet aankan of de onontkoombaarheid van verandering weigert te doorzien.
Ik ben stellig voorstander van een jumelage van Twente met Provincetown, om van elkaar te leren. Wie gevangen zit in zijn overtuiging, weet immers niet wat vrijheid is.
Wordt vervolgd:
Route 18
Provincetown - SALEM – Arecibo: Salem en de Freules van Beckum
Contact: www.robertbeernink.nl
Route 17
Waterbury - PROVINCETOWN - Salem
Vanuit Vermont voert de reis naar Provincetown, Massachusetts, door stadjes die zo het decor kunnen vormen van ouderwetse slashermovies als Halloween en A Nightmare on Elm Street.
Ik passeer zeer bezoekwaardige plekken als Boston - van de Tea Party -, Salem - van de heksenprocessen -, Martha’s Vineyard - van de Kennedys -, Plymouth met zijn Plymouth Rock - een rots, hij ligt er echt, waar de eerste kolonist in 1620 voet aan land zou hebben gezet - en Plymouth Plantation. Dit is een reconstructie van hoe de nederzetting er aan het begin van de immigratiestroom moet hebben uitgezien. Er lopen mensen rond in zeventiende-eeuwse kleding, maar ook nazaten van de oorspronkelijke bewoners die de kolonisatie hebben overleefd.
Toch is dit niet de plek waar de settlers in de Nieuwe Wereld arriveerden. De Mayflower ging eerst voor anker bij het huidige Provincetown, op het puntje van het schiereiland Cape Cod. De Pilgrim Fathers besloten uiteindelijk hun eerste nederzetting aan de andere kant van de baai te vestigen: Plymouth Colony.
Het waren duidelijk geen toeristen, die voor de uitgestrekte witte zandstranden van de Kaap van de Kabeljauw de oversteek vanuit Engeland hadden gemaakt. Ze zochten vooral vrijheid voor hun strikte godsdienstige overtuigingen, een schijnbare tegenstelling die heden ten dage nog volop opgeld doet in de Verenigde Staten.
Opmerkelijk is dat juist Provincetown een exponent is geworden van vrijheid van identiteit. In eerste instantie ontwikkelde het in 1700 gestichte dorpje zich tot centrum van visserij en walvisvaart; later kwamen de schrijvers en kunstenaars. Tegenwoordig trekken er ook veel mensen uit de lhbtqia+ gemeenschap naartoe. Ze voelen zich daar vrij in hun geaardheid en levensstijl, dragen zo bij aan de levendige en ontspannen sfeer die er heerst.
Hoewel Twente echte zandstranden ontbeert, zijn er wel plaatsen die kunstenaars aantrekken. De gemiddelde Native Tukker reageert daarop met enige nuchterheid - een brede, zelf gekoesterde en door mij verafschuwde volksaard - en dat is jammer. Kunst creëert immers nieuwe dimensies, laat de mens voorbij zichzelf kijken. Dat roept onvermijdelijk emoties op, maar die openbaren zich bij menige oosterling pas als hij, zij of het een nieuwe werkelijkheid niet aankan of de onontkoombaarheid van verandering weigert te doorzien.
Ik ben stellig voorstander van een jumelage van Twente met Provincetown, om van elkaar te leren. Wie gevangen zit in zijn overtuiging, weet immers niet wat vrijheid is.
Wordt vervolgd:
Route 18
Provincetown - SALEM – Arecibo: Salem en de Freules van Beckum
Contact: www.robertbeernink.nl
