TukkerTrek
Winona en de ligging van Saasveld
In de serie ‘Twentse Trekken op Bijzondere Plekken’ doet Robert Beernink wekelijks voor TKKR met een kritisch-relativerende knipoog verslag van zijn reizen naar bijzondere plekken met Twentse trekken. Onder het motto: ‘In de Tukkers, hun aard, gewoontes en gebruiken, komt de hele wereld samen.’
Route 12
Novotsjerkassk - WINONA - The Alamo
Na de grote oversteek ben ik zomaar ineens van het oosten in het westen terechtgekomen en lig te relaxen aan de Pacific, in het mekka van joggende pornosterren vol eiwitten en botox: Venice Beach bij Los Angeles.
Ik maak me op voor een historische tocht. Eigenlijk een historische tocht binnen een historische tocht.
Vergeef me mijn onbescheidenheid: in dit land van superlatieven, het grote overdrijven en schier oneindige oppervlakkigheid past nu eenmaal geen ingetogen grondhouding.
Hollywood, Sunset en Santa Monica Boulevard laat ik links liggen, maar ik kan de road niet gaan hitten voordat de 147 treden van de Music Box Stairs beklommen zijn. Ik zie Stan en Ollie, de dikke en de dunne, nog zo een pianola deze stenen trap op zeulen. Dit is een even iconische gewaarwording als mijn aanstaande trip over de oude highway van LA naar Chicago: Route 66.
De beroemdste weg van de Verenigde Staten bestaat niet meer, maar voor de weemoedige toerist zijn er bordjes geplaatst die het oude tracé aanduiden. Droom en werkelijkheid worden met elkaar vermengd.
Acht staten, inclusief California waar ik nu ben, en bijna 4.000 kilometer liggen voor me. Alle uitvoeringen die ik van het onsterfelijke lied (Get Your Kicks On) Route 66 van Bobby Troup uit 1946 ken, laad ik in de cd-speler.
Dan besef ik dat het lied de andere kant op gaat!
Het voelt als een ANWB-route tegendraads rijden: je moet steeds omkijken of je nog goed zit. Dat is pas nostalgie!
Iedereen wil naar het westen, ik wil naar het oosten. Uiteraard.
Na zo’n 800 kilometer passeer ik Flaggstaff, Arizona. Nu wordt het even oppassen: hier in de buurt ligt Winona, een vlek die wel wordt bezongen in het lied, maar niet direct aan de route ligt (‘don’t forget Winona’).
Rijmdwang is de officiële verklaring voor de vernoeming, maar er zijn ook tongen die spreken van een ander soort dwang. Winona zou één grote coffeeshop zijn. Ik weet niet of dat zo is, want werkelijkheid en waan gaan weer hand in hand.
Het doet me erg denken aan de route van Weerselo, Twente naar Borne, Twente. Wat afgelegen van deze straat, je moet ervoor omrijden, ligt een rustiek plaatsje dat wel erg veel overeenkomsten vertoont met Winona, Arizona en verslaving: Saasveld, Twente, bijgenaamd: Het Koffieland.
Wordt vervolgd:
Route 13 Winona - THE ALAMO - Itta Bena: The Alamo en het Beleg van Oldenzaal
Contact: www.robertbeernink.nl
Route 12
Novotsjerkassk - WINONA - The Alamo
Na de grote oversteek ben ik zomaar ineens van het oosten in het westen terechtgekomen en lig te relaxen aan de Pacific, in het mekka van joggende pornosterren vol eiwitten en botox: Venice Beach bij Los Angeles.
Ik maak me op voor een historische tocht. Eigenlijk een historische tocht binnen een historische tocht.
Vergeef me mijn onbescheidenheid: in dit land van superlatieven, het grote overdrijven en schier oneindige oppervlakkigheid past nu eenmaal geen ingetogen grondhouding.
Hollywood, Sunset en Santa Monica Boulevard laat ik links liggen, maar ik kan de road niet gaan hitten voordat de 147 treden van de Music Box Stairs beklommen zijn. Ik zie Stan en Ollie, de dikke en de dunne, nog zo een pianola deze stenen trap op zeulen. Dit is een even iconische gewaarwording als mijn aanstaande trip over de oude highway van LA naar Chicago: Route 66.
De beroemdste weg van de Verenigde Staten bestaat niet meer, maar voor de weemoedige toerist zijn er bordjes geplaatst die het oude tracé aanduiden. Droom en werkelijkheid worden met elkaar vermengd.
Acht staten, inclusief California waar ik nu ben, en bijna 4.000 kilometer liggen voor me. Alle uitvoeringen die ik van het onsterfelijke lied (Get Your Kicks On) Route 66 van Bobby Troup uit 1946 ken, laad ik in de cd-speler.
Dan besef ik dat het lied de andere kant op gaat!
Het voelt als een ANWB-route tegendraads rijden: je moet steeds omkijken of je nog goed zit. Dat is pas nostalgie!
Iedereen wil naar het westen, ik wil naar het oosten. Uiteraard.
Na zo’n 800 kilometer passeer ik Flaggstaff, Arizona. Nu wordt het even oppassen: hier in de buurt ligt Winona, een vlek die wel wordt bezongen in het lied, maar niet direct aan de route ligt (‘don’t forget Winona’).
Rijmdwang is de officiële verklaring voor de vernoeming, maar er zijn ook tongen die spreken van een ander soort dwang. Winona zou één grote coffeeshop zijn. Ik weet niet of dat zo is, want werkelijkheid en waan gaan weer hand in hand.
Het doet me erg denken aan de route van Weerselo, Twente naar Borne, Twente. Wat afgelegen van deze straat, je moet ervoor omrijden, ligt een rustiek plaatsje dat wel erg veel overeenkomsten vertoont met Winona, Arizona en verslaving: Saasveld, Twente, bijgenaamd: Het Koffieland.
Wordt vervolgd:
Route 13 Winona - THE ALAMO - Itta Bena: The Alamo en het Beleg van Oldenzaal
Contact: www.robertbeernink.nl
