Hans Heerze, Advocaat
Vakantiedagen verdienen door vakantie te vieren
De tijd vliegt. Er zijn landen waar het vandaag al morgen is. We vliegen alle kanten op. Vliegen ook. De campers en caravans vliegen de winkel uit. Voor een tocht naar New York lijkt een ander vervoermiddel meer geschikt. Tenzij men grote belangstelling heeft voor rampen. Een Amerikaan vond een scheepswrak op zeven kilometer diepte. Een geluk bij een camperongeluk?
Het vakantiegevoel verlegt grenzen. Buiken die de rest van het jaar verkleed blijven, worden pront op de campings geshowd. Het vakantiegevoel kan niet lang genoeg duren en daarom zitten we inmiddels met de zwarte broeken met de witte strepen niet meer alleen op de camping, maar ook op kantoor. ’s Ochtends bij de kledingkast al de vakantiemens. Werk als vakantie. De administratief medewerker op een strandstoel tussen de debiteuren. Vakantie als werk. Het kantoor mee in de tent. Tien wachtenden vóór de tent om doorverbonden te worden.
Door te werken bouw je vakantiedagen op. Vakantiewerk. Daar zijn we Tuk op. Maar we zijn er nog Tukker op, dat je ook door vakantie te vieren vakantiedagen verdient. Terwijl de drankjes op het terras van je rekening worden afgeschreven, wordt vakantie bijgeschreven. Rondje van de zaak. Kom je van vakantie terug, dan kun je meteen weer vertrekken om de opgebouwde vakantie op te nemen. Net genoeg om de caravan uit en meteen weer in de garage te rijden. Een uitje dat niet voor niets uitje heet. Het uitje is een eitje, als je fluitend met de caravan kunt manoeuvreren. Zo niet, dan een garageravage.
Er zijn ook thuisfluiters, die daarvoor geen caravan nodig hebben. Met een fluitje van een cent het hele voetbalelftal van de bezoekers buitenspel geblazen. De bezoekers door de nederlaag onder de degradatiestreep, het thuiselftal boven het theewater. De bewoners van de vakantielanden zien met grote schrik de oneindige horden aanstormen. Zij verschansen zich achter hun gebarricadeerde voordeuren en wachten op de vertrappende inval. Tot hun verbazing kiezen de infiltranten echter voor een bikinikleine kampeerplek om daar als haringen in het gazon te gaan zitten. Waar, voordat de meute kwam, alleen geiten wilden grazen. Kriebelende insecten, wiebelende stoelen en tafeltjes, stekende zon.
Oor en oog gekluisterd aan radio- en tv Nederland. We willen wel weten wat er thuis ondanks onze afwezigheid van terechtkomt en wat ons bij terugkeer te wachten staat. De vleermuizen zijn de wereld nog niet uit. Met korte broek en laptop op het strand Facebooken. Op sommige stranden alleen met laptop. Zonnebrandcrème opgesmeerd. Claim gestuurd naar de fabrikant, omdat je er helemaal geen zonnebrand van krijgt. ’s Morgens naar het washerenhok voor het tandenpoetsen en scheren. En dan broodjes smeren. Telefoon bij en in de hand om de verveling weg te babbelen en de media bij te houden. Aan de lopende band berichten bekijken van hen die ergens anders op een geitenplekje zitten. Idyllisch volgens de reisgids, waarin de bladzijden kennelijk verwisseld zijn. ’s Middags samen met de twaalf buurtjes een enige excursie. Naar het koekoekklokkenatelier. Zonder de eierrover hadden we een nachtegaalklok gehad en een zingende excursie.
We moeten het nu ’s avonds bij de karaoke inhalen. De niet knalroodverbrande thuisblijvers, die we TikTakkend van onze avonturen laten meedelen, vallen stikjaloers van hun comfortabele bank. Na de excursie weer opgetogen samen naar het toilet, samen tandenpoetsen. How waterclose can we be. De caravan kregen we ondanks verwoede pogingen niet waterpas, zodat we ’s ochtends wakker worden in het vooronder. Europa wil graag afval scheiden. Elk land voerde daarvoor zijn eigen regels in, die met akelig kleine letters her en der zijn opgeplakt. Op campings staan vele containers in allerlei kleuren waarin het gesorteerde afval moet worden gedeponeerd. Dus met het vergrootglas en een vertaalapp naar de containers om te studeren op het scheidingsprogramma. Ondanks dat glas en de studie geen container te bekennen, waarin het zo zorgvuldig gescheiden afval gestort mag worden.
Ook een verrekijker mee? Verpakkingen moeten in de ene container, tenzij de verpakkingen geen verpakkingen zijn, want dan moeten die in één van de vele andere containers. Nergens staat echter vermeld welke de verpakkingen-die-geen-verpakkingen-zijn-container is. Geen- verpakkingen-dump dan maar? Er zijn hoge afvalbergen ontstaan. Bergen waarop wijnstokken werden geplant om grijs er groen te laten uitzien. Een wijnproever stelde vast, dat de wijn het onovertroffen aroma heeft van afgedankte matrassen en gebruikte koffiecups. De vakantie zal toch niet voorbijgevlogen zijn, voordat we de druiven hebben kunnen oogsten.
Het vakantiegevoel verlegt grenzen. Buiken die de rest van het jaar verkleed blijven, worden pront op de campings geshowd. Het vakantiegevoel kan niet lang genoeg duren en daarom zitten we inmiddels met de zwarte broeken met de witte strepen niet meer alleen op de camping, maar ook op kantoor. ’s Ochtends bij de kledingkast al de vakantiemens. Werk als vakantie. De administratief medewerker op een strandstoel tussen de debiteuren. Vakantie als werk. Het kantoor mee in de tent. Tien wachtenden vóór de tent om doorverbonden te worden.
Door te werken bouw je vakantiedagen op. Vakantiewerk. Daar zijn we Tuk op. Maar we zijn er nog Tukker op, dat je ook door vakantie te vieren vakantiedagen verdient. Terwijl de drankjes op het terras van je rekening worden afgeschreven, wordt vakantie bijgeschreven. Rondje van de zaak. Kom je van vakantie terug, dan kun je meteen weer vertrekken om de opgebouwde vakantie op te nemen. Net genoeg om de caravan uit en meteen weer in de garage te rijden. Een uitje dat niet voor niets uitje heet. Het uitje is een eitje, als je fluitend met de caravan kunt manoeuvreren. Zo niet, dan een garageravage.
Er zijn ook thuisfluiters, die daarvoor geen caravan nodig hebben. Met een fluitje van een cent het hele voetbalelftal van de bezoekers buitenspel geblazen. De bezoekers door de nederlaag onder de degradatiestreep, het thuiselftal boven het theewater. De bewoners van de vakantielanden zien met grote schrik de oneindige horden aanstormen. Zij verschansen zich achter hun gebarricadeerde voordeuren en wachten op de vertrappende inval. Tot hun verbazing kiezen de infiltranten echter voor een bikinikleine kampeerplek om daar als haringen in het gazon te gaan zitten. Waar, voordat de meute kwam, alleen geiten wilden grazen. Kriebelende insecten, wiebelende stoelen en tafeltjes, stekende zon.
Oor en oog gekluisterd aan radio- en tv Nederland. We willen wel weten wat er thuis ondanks onze afwezigheid van terechtkomt en wat ons bij terugkeer te wachten staat. De vleermuizen zijn de wereld nog niet uit. Met korte broek en laptop op het strand Facebooken. Op sommige stranden alleen met laptop. Zonnebrandcrème opgesmeerd. Claim gestuurd naar de fabrikant, omdat je er helemaal geen zonnebrand van krijgt. ’s Morgens naar het washerenhok voor het tandenpoetsen en scheren. En dan broodjes smeren. Telefoon bij en in de hand om de verveling weg te babbelen en de media bij te houden. Aan de lopende band berichten bekijken van hen die ergens anders op een geitenplekje zitten. Idyllisch volgens de reisgids, waarin de bladzijden kennelijk verwisseld zijn. ’s Middags samen met de twaalf buurtjes een enige excursie. Naar het koekoekklokkenatelier. Zonder de eierrover hadden we een nachtegaalklok gehad en een zingende excursie.
We moeten het nu ’s avonds bij de karaoke inhalen. De niet knalroodverbrande thuisblijvers, die we TikTakkend van onze avonturen laten meedelen, vallen stikjaloers van hun comfortabele bank. Na de excursie weer opgetogen samen naar het toilet, samen tandenpoetsen. How waterclose can we be. De caravan kregen we ondanks verwoede pogingen niet waterpas, zodat we ’s ochtends wakker worden in het vooronder. Europa wil graag afval scheiden. Elk land voerde daarvoor zijn eigen regels in, die met akelig kleine letters her en der zijn opgeplakt. Op campings staan vele containers in allerlei kleuren waarin het gesorteerde afval moet worden gedeponeerd. Dus met het vergrootglas en een vertaalapp naar de containers om te studeren op het scheidingsprogramma. Ondanks dat glas en de studie geen container te bekennen, waarin het zo zorgvuldig gescheiden afval gestort mag worden.
Ook een verrekijker mee? Verpakkingen moeten in de ene container, tenzij de verpakkingen geen verpakkingen zijn, want dan moeten die in één van de vele andere containers. Nergens staat echter vermeld welke de verpakkingen-die-geen-verpakkingen-zijn-container is. Geen- verpakkingen-dump dan maar? Er zijn hoge afvalbergen ontstaan. Bergen waarop wijnstokken werden geplant om grijs er groen te laten uitzien. Een wijnproever stelde vast, dat de wijn het onovertroffen aroma heeft van afgedankte matrassen en gebruikte koffiecups. De vakantie zal toch niet voorbijgevlogen zijn, voordat we de druiven hebben kunnen oogsten.
