New(s)
Via Cruci (de Kruisweg)
Montecasale is het doel van deze zonovergoten dag. In deze conventie/dit klooster heeft Sint Franciscus zijn eerste orde gevestigd. Een ‘must do’ dus tijdens de Sint Franciscus pelgrimstocht. Het ligt hoog in de bergen.
Ik begin aan mijn wandeling omhoog en stuit in de eerste de beste scherpe bocht, totaal onverwacht, op de eerste statie van de Kruisweg van Jezus van Nazareth. ‘Okay,’ dacht, ‘dus ik ga de Kruisweg, de lijdensweg van Jezus, lopen! En dat met Pasen!’
En ja hoor, de steile en vermoeiende beklimming ‘voelt’ als de berg van Golgotha die Jezus, het kruis dragend, heeft moeten beklimmen. (Golgotha betekent overigens de schedelplaats!)
Alle staties zijn met mooie platen in cortenstalen omlijsting weergegeven. Het klooster bereik ik met de 15e statie: ‘Ressurezzione de Gesù’.
Pasen!
Terwijl ik nadenk over de metafoor van het lijdensverhaal,
komt er net een broeder naar buiten. Spreekt geen Engels, zo blijkt als ik naar de betekenis van de lijdensweg in deze tijd vraag. Dus vraag hem maar of ik een foto van hem mag maken. Hij ging er echt voor staan. ‘Die ijdeltuit,’ dacht ik. Dat ik een close up van hem maakte, wist hij niet. Liet hem het wel zien, hij glom er helemaal van!
Het klooster is ook beroemd om zijn Franciscus-beelden, uitkijkend over de vallei. Gelukkig kon ik een pelgrim vragen mij op de foto te zetten. Met Franciscus. Over ijdeltuiterij gesproken!
Ik heb van hen (een pelgrim echtpaar) ook maar een foto gemaakt.
En natuurlijk voor ons én de vrede, mijn belofte, de kaars/waxinelichtje aangestoken.
De rest van de dag was een Toscaanse wandeldag.
Zo mooi in de lentezon!
Theodor van der Velde deelt voor TKKR. zijn belevenissen, zielenroerselen, gedachten tijdens zijn pelgrimstocht van Florence naar Rome.
Op de foto: Met Franciscus op de foto. Over ijdeltuiterij gesproken…..
Ik begin aan mijn wandeling omhoog en stuit in de eerste de beste scherpe bocht, totaal onverwacht, op de eerste statie van de Kruisweg van Jezus van Nazareth. ‘Okay,’ dacht, ‘dus ik ga de Kruisweg, de lijdensweg van Jezus, lopen! En dat met Pasen!’
En ja hoor, de steile en vermoeiende beklimming ‘voelt’ als de berg van Golgotha die Jezus, het kruis dragend, heeft moeten beklimmen. (Golgotha betekent overigens de schedelplaats!)
Alle staties zijn met mooie platen in cortenstalen omlijsting weergegeven. Het klooster bereik ik met de 15e statie: ‘Ressurezzione de Gesù’.
Pasen!
Terwijl ik nadenk over de metafoor van het lijdensverhaal,
komt er net een broeder naar buiten. Spreekt geen Engels, zo blijkt als ik naar de betekenis van de lijdensweg in deze tijd vraag. Dus vraag hem maar of ik een foto van hem mag maken. Hij ging er echt voor staan. ‘Die ijdeltuit,’ dacht ik. Dat ik een close up van hem maakte, wist hij niet. Liet hem het wel zien, hij glom er helemaal van!
Het klooster is ook beroemd om zijn Franciscus-beelden, uitkijkend over de vallei. Gelukkig kon ik een pelgrim vragen mij op de foto te zetten. Met Franciscus. Over ijdeltuiterij gesproken!
Ik heb van hen (een pelgrim echtpaar) ook maar een foto gemaakt.
En natuurlijk voor ons én de vrede, mijn belofte, de kaars/waxinelichtje aangestoken.
De rest van de dag was een Toscaanse wandeldag.
Zo mooi in de lentezon!
Theodor van der Velde deelt voor TKKR. zijn belevenissen, zielenroerselen, gedachten tijdens zijn pelgrimstocht van Florence naar Rome.
Op de foto: Met Franciscus op de foto. Over ijdeltuiterij gesproken…..
