Camouflage

Uit angst voor de bijbehorende diep verankerde sentimenten, mijdt hij soms plekken die schurende herinneringen oproepen.

Eenmaal toch bij de strot gegrepen, voelt de lichtvoetige beklimming van een heuvel al snel als een loodzware gang door een diep dal. Zodra de eerste stap is gezet, is er geen ontkomen meer aan. Hij kan zich er niet aan onttrekken, moet er doorheen. Proberen ervoor weg te lopen tijdens het wandelen is kansloos, net als zijn gedachten wegdenken.

Het liefst wil hij dan verdwijnen, opgaan in het decor, onzichtbaar zijn om zo zijn emoties te verbergen.

Meestal hoopt hij op regen.