Toeval

Een jong Italiaans gezin zit naast ons te ontbijten.

Als ze allang zijn vertrokken, zie ik een roze kinderjasje over de rugleuning van moeders stoel hangen. Het wordt kennelijk niet vermist.

Nadat ik het bagagekarretje heb teruggebracht naar de receptie, wil ik met de lift terug naar de parkeergarage, laat echter een ouder stel voorgaan. De volgende is leeg, ik druk op min twee, reis echter eerst naar boven.

De lift stijgt naar de vijfde verdieping, de deur schuift open en wie stappen in? Vader Italiaan met dochtertje. Ik deel mijn waarneming.

Mediterrane dankbaarheid voelt als een warme jas!